گروه ترانه های محلی ایران درسال 1992 کار خود را در شهر مونستر آلمان برای معرفی ترانه های محلی مناطق مختلف ایران به عنوان گنجینه فرهنگی موسیقی سرزمینمان در خارج از کشور آغاز کرد. هسته اصلی این گروه را سیاوش بیضایی آهنگساز و نوازنده پیانو و شقایق کمالی خواننده سوپرانو تشکیل دادند که این همکاری تا به امروز ادامه دارد. رپرتوار این گروه از ترانه‌های محلی مناطق گوناگون ايران تشكيل می‌شود كه تا كنون به اشكال گوناگون در ايران انتشار يافته‌اند. برخی از اين ترانه‌ها پيش تر نيز به وسيله خوانندگان و نوازندگان ديگر اجرا شده‌اند و برخی كاملا ناشناخته‌اند.
سیاوش بیضایی تا كنون 5 دفتر محتوی بيش از 100 ترانه محلی ایران را برای  پیانو انتشار داده است كه تنها مرجع معتبر موسيقی محلی ايران برای پيانو در رپرتوار موسيقی كلاسيك جهانی است.
در سال 1995 مجموعه ای از 18 ترانه از میان این ترانه ها برای پیانو به وسیله بزرگترين و معتبرترين انتشارات موسیقی آلمان به رن رایتر Bärenreiter به چاپ رسید. 
شماری از این ترانه ها نیز  برای فلوت ، پیانو و آواز و ارکستر مجلسی و آواز برای اجرای کنسرتهای گروه ترانه های محلی ایران از طرف بیضایی تنظیم و پرداخته شد.
مشخصه اجراهای جدید این گروه علاوه بر پرداخت‌های مدرن، كاربرد هارمونی و چند صدایی نویسی و اجرای ترانه ها با گویش های اصلی آنها به وسیله شقایق کمالی است، چیزی که خوانندگان دیگر ایرانی را نیز تحت تاثیر قرار داده و خواندن ترانه ها با شعرهای محلی و زیبای اصلی آنها را معمول کرد. لازم به یادآوری است که بسياری از نغمه های محلی با شعرهای جدید در دوران گذشته  نیز ارائه شده است.
سیاوش بیضایی موفق شده است با کار خود نغمه های ایرانی را با فرهنگ موسیقی غرب که هارمونی و چند صدایی نویسی  از پایه های اصلی آن است بطور گسترده و محکمی پیوند بزند. نتیجه آن موسیقی است که به گوش شنوندگان ایرانی بسیار فاخر و به گوش شنوندگان غیر ایرانی كنجكاوی‌برانگيز، گيرا و در عين حال به نوعی ملموس و آشنا  است.